পৰিচয়

আহোম ৰাজবংশ অসমৰ ইতিহাসৰ এক অতি গুৰুত্বপূৰ্ণ অধ্যায়, যিয়ে প্ৰায় ৬০০ বছৰ (১২২৮-১৮২৬) ধৰি ব্ৰহ্মপুত্ৰ উপত্যকা শাসন কৰিছিল। এই ৰাজবংশে ভাৰতীয় উপমহাদেশৰ দীৰ্ঘতম শাসনকালৰ ৰাজবংশবোৰৰ ভিতৰত অন্যতম। তাই-আহোম জনগোষ্ঠীৰ পৰা আহি, শুখাফাই ১২২৮ চনত এই ৰাজবংশৰ ভেটি স্থাপন কৰিছিল। এই শাসনকালত আহোম ৰাজবংশে বহু প্ৰতিকূল পৰিস্থিতিৰ সন্মুখীন হৈছিল, কিন্তু তেওঁলোকৰ বীৰত্ব আৰু কৌশলে মোগল সাম্ৰাজ্যৰ প্ৰবল আক্ৰমণক প্ৰতিহত কৰিবলৈ সক্ষম হৈছিল।

এই লেখাত আমি আহোম ৰাজবংশৰ উত্থান, বিকাশ, বহু-সাংস্কৃতিক সমন্বয়, প্ৰশাসনিক ব্যৱস্থা, সামৰিক কৌশল, আৰু মোগল সাম্ৰাজ্যৰ বিৰুদ্ধে তেওঁলোকৰ দীৰ্ঘস্থায়ী আৰু সফল প্ৰতিৰোধৰ বিষয়ে বিতংভাৱে আলোচনা কৰিম। লগতে আহোম ৰাজবংশৰ সাংস্কৃতিক আৰু স্থাপত্য অৱদানৰ ওপৰতো আলোকপাত কৰা হ’ব।

আহোম ৰাজবংশৰ উৎপত্তি আৰু প্ৰতিষ্ঠা

আহোম ৰাজবংশৰ প্ৰতিষ্ঠাতা চাওলুং চুকাফা (শুখাফা) আছিল, যিজন ১২২৮ চনত চীনৰ ইউনান প্ৰদেশৰ মং মাও (বৰ্তমানৰ দেহিং-পাটকাই) অঞ্চলৰ পৰা অসমলৈ আহিছিল। তেওঁ তাই-শান জনগোষ্ঠীৰ এজন ৰাজকুমাৰ আছিল। সুকাফাই তেওঁৰ লোকসকলক লগত লৈ ব্ৰহ্মপুত্ৰ উপত্যকাত প্ৰৱেশ কৰে আৰু চৰাইদেউত তেওঁৰ প্ৰথম ৰাজধানী স্থাপন কৰে।

প্ৰাৰম্ভিক পৰ্যায়ত, আহোমসকলে তেওঁলোকৰ ৰাজ্যক “মং দুন চুন খাম” (অসমীয়া: সোণৰ-চফুৰা; ইংৰাজী: casket of gold) বুলি কৈছিল, কিন্তু পৰৱৰ্তী সময়ত ‘অসম’ নাম গ্ৰহণ কৰিছিল। সুকাফাই স্থানীয় জনজাতিসকলৰ সৈতে বন্ধুত্বপূৰ্ণ সম্পৰ্ক গঢ়ি তোলে আৰু স্থানীয় নেতাসকলৰ সৈতে বিবাহ বন্ধনেৰে সমন্বয় স্থাপন কৰে। এই সমন্বয়ৰ ফলতে আহোম ৰাজবংশ শক্তিশালী হৈ উঠে আৰু ক্ৰমে ব্ৰহ্মপুত্ৰ উপত্যকাৰ সমগ্ৰ অঞ্চল তেওঁলোকৰ শাসনাধীন হয়।

“আহোম ৰাজবংশে নিজৰ শক্তিশালী প্ৰশাসনিক ব্যৱস্থা আৰু সামৰিক কৌশলৰ জৰিয়তে ভাৰতীয় উপমহাদেশৰ ইতিহাসত এক অনন্য অধ্যায় সৃষ্টি কৰিছিল।” – উইকিপিডিয়া

আহোম প্ৰশাসনিক ব্যৱস্থা

আহোম ৰাজবংশৰ প্ৰশাসনিক ব্যৱস্থা আছিল অতি উন্নত আৰু সুসংগঠিত। ৰজাৰ নেতৃত্বত এক কেন্দ্ৰীয় প্ৰশাসনিক ব্যৱস্থা আছিল, য’ত তেওঁক পাঁচগৰাকী পাত্ৰ মন্ত্ৰীয়ে সহায় কৰিছিল:

• বৰগোহাঞি – ৰাজ্যৰ উত্তৰ-পশ্চিম অঞ্চলৰ প্ৰশাসক
• বৰফুকন – ৰাজ্যৰ পশ্চিম অঞ্চলৰ প্ৰশাসক আৰু সেনাপতি
• বৰবৰুৱা – ৰাজ্যৰ উত্তৰ অঞ্চলৰ প্ৰশাসক
• বৰপাত্ৰ গোহাঞি – ৰাজ্যৰ দক্ষিণ অঞ্চলৰ প্ৰশাসক
• ভূঁইয়া গোহাঞি – ভূমি প্ৰশাসনৰ দায়িত্বত থকা প্ৰশাসক

ইয়াৰ উপৰিও, আহোম প্ৰশাসনৰ এক অনন্য দিশ আছিল ‘পাইক ব্যৱস্থা’। এই ব্যৱস্থাত প্ৰতিজন পুৰুষ নাগৰিকক পাইক হিচাপে পঞ্জীভুক্ত কৰা হৈছিল আৰু তেওঁলোকে ৰাজ্যৰ প্ৰতি নিজৰ সেৱা আগবঢ়াব লাগিছিল। পাইকসকলক ৪ জনীয়া দলত ভাগ কৰি গট বা খেল গঠন কৰা হৈছিল। এই ব্যৱস্থাৰ জৰিয়তে আহোম ৰাজ্যই সামৰিক বাহিনী, শ্ৰমিক আৰু প্ৰশাসনিক কৰ্মচাৰী প্ৰদান কৰা হৈছিল।

এই ব্যৱস্থাৰ ফলত আহোম ৰাজবংশ সামৰিক দিশত শক্তিশালী হোৱাৰ লগতে একেসময়তে প্ৰশাসনিক দিশতো দক্ষতা বৃদ্ধি পাইছিল। এই ব্যৱস্থাৰ জৰিয়তে ৰাজ্যৰ সকলো নাগৰিকে ৰাজ্যৰ উন্নতিত সক্ৰিয় অংশগ্ৰহণ কৰিছিল।

আহোম শাসনকালত মহিলাসকলেও গুৰুত্বপূৰ্ণ ভূমিকা পালন কৰিছিল। ৰাণীসকলে ৰাজকীয় আদেশ জাৰি কৰাৰ অধিকাৰ আছিল আৰু কিছুমান ক্ষেত্ৰত তেওঁলোকে শাসনকাৰ্যতো অংশগ্ৰহণ কৰিছিল।

মোগল প্ৰতিৰোধ: আহোম-মোগল যুদ্ধ

আহোম ৰাজবংশৰ ইতিহাসৰ আটাইতকৈ উল্লেখযোগ্য দিশসমূহৰ ভিতৰত আছিল মোগল সাম্ৰাজ্যৰ বিৰুদ্ধে তেওঁলোকৰ দীৰ্ঘস্থায়ী আৰু সফল প্ৰতিৰোধ। ১৬১৫ ৰ পৰা ১৬৮২ চনলৈকে চলা আহোম-মোগল যুদ্ধ ভাৰতীয় ইতিহাসৰ দীৰ্ঘতম আৰু গুৰুত্বপূৰ্ণ সংঘৰ্ষসমূহৰ অন্তৰ্গত।

১৬১৫ চনত মোগল সেনাপতি আবু বকৰে প্ৰথমবাৰৰ বাবে আহোম ৰাজ্য আক্ৰমণ কৰে। ইয়াৰ পাছত বহুবাৰ মোগল আক্ৰমণ সংঘটিত হয়। মোগল সম্ৰাট আওৰংজেবৰ শাসনকালত, ১৬৬২ চনত মীৰ জুমলাৰ নেতৃত্বত বৃহৎ মোগল বাহিনীয়ে আহোম ৰাজধানী গড়গাঁও দখল কৰে। কিন্তু শীঘ্ৰেই আহোমসকলে গেৰিলা যুদ্ধ কৌশল অৱলম্বন কৰি মোগলসকলক গুৰুতৰভাৱে ক্ষতিগ্ৰস্ত কৰে আৰু পিছত মোগলসকল পিছুৱাই যাবলৈ বাধ্য হয়।

লাচিত বৰফুকন: আহোম সেনাপতি যিয়ে বীৰত্বেৰে মোগলসকলক পৰাজিত কৰিছিল

আহোম-মোগল যুদ্ধৰ সৰ্বাধিক উল্লেখযোগ্য যুদ্ধ আছিল ১৬৭১ চনৰ শৰাইঘাট যুদ্ধ। এই যুদ্ধত আহোম সেনাপতি লাচিত বৰফুকনৰ নেতৃত্বত আহোম সৈন্যই মোগল সেনাপতি ৰাম সিংহৰ নেতৃত্বত অহা বিশাল মোগল বাহিনীক সম্পূৰ্ণৰূপে পৰাজিত কৰে। ব্ৰহ্মপুত্ৰ নদীত সংঘটিত হোৱা এই নৌযুদ্ধত লাচিত বৰফুকনে অসাধাৰণ সাহস আৰু কূটকৌশল প্ৰদৰ্শন কৰিছিল।

আহোমসকলৰ সফলতাৰ প্ৰধান কাৰণ আছিল তেওঁলোকৰ কৌশলগত দক্ষতা, স্থানীয় ভূগোলৰ উত্তম জ্ঞান, গেৰিলা যুদ্ধ কৌশল, আৰু নৌযুদ্ধত পাৰদৰ্শিতা। আনকি তেওঁলোকে পাহাৰীয়া অঞ্চলত সুৰক্ষা ব্যৱস্থা আৰু দুৰ্গ নিৰ্মাণৰ দ্বাৰা শত্ৰুৰ আক্ৰমণৰ পৰাও ৰক্ষা পাইছিল।

১৬৮২ চনৰ ইটাখুলি যুদ্ধত মোগলসকলৰ ওপৰত চূড়ান্ত বিজয় লাভৰ পাছত আহোম-মোগল সংঘৰ্ষ সমাপ্ত হয় আৰু মোগলসকলে আহোম ৰাজ্য আক্ৰমণৰ প্ৰচেষ্টা ত্যাগ কৰে। এই বিজয়ে আহোম ৰাজবংশক আৰু শক্তিশালী কৰি তোলে আৰু এয়া ভাৰতবৰ্ষৰ ইতিহাসত এক গুৰুত্বপূৰ্ণ ঘটনা হিচাপে বিবেচিত হয়।

লাচিত বৰফুকন: আহোম বীৰ

লাচিত বৰফুকন (২৪ নৱেম্বৰ, ১৬২২ – ২৫ এপ্ৰিল, ১৬৭২) আছিল আহোম বংশৰ এজন মহান সেনাপতি, যিয়ে মোগল সাম্ৰাজ্যৰ বিৰুদ্ধে যুদ্ধত অসাধাৰণ বীৰত্ব প্ৰদৰ্শন কৰিছিল। তেওঁ চৰাইদেউৰ নিকটৱৰ্তী এক স্থানত জন্মগ্ৰহণ কৰিছিল আৰু তেওঁৰ পিতৃ আছিল মোমাই তামুলী বৰবৰুৱা, যিজন আহোম ৰাজ্যৰ এজন প্ৰভাৱশালী সেনাপতি আছিল।

ৰজা চক্ৰধ্বজ সিংহৰ শাসনকালত লাচিতক বৰফুকন পদবী দিয়া হৈছিল আৰু তেওঁক আহোম সেনাৰ সৰ্বাধিনায়ক নিযুক্ত কৰা হৈছিল। ১৬৭১ চনৰ বিখ্যাত শৰাইঘাট যুদ্ধত লাচিত বৰফুকনে অসাধাৰণ নেতৃত্ব আৰু কৌশল প্ৰদৰ্শন কৰি মোগল বাহিনীক সম্পূৰ্ণৰূপে পৰাস্ত কৰিছিল।

““দেশতকৈ মোমাই ডাঙৰ নহয়” বুলি কোৱা দেশপ্ৰেমিক (মোৰ মাতৃতকৈ দেশ অধিক প্ৰিয়) – লাচিত বৰফুকনৰ বিখ্যাত উক্তি, যিটোৱে তেওঁৰ দেশপ্ৰেম আৰু বীৰত্বৰ পৰিচয় দিয়ে।

শৰাইঘাট যুদ্ধৰ সময়ত, অসুস্থ অৱস্থাত থকা সত্ত্বেও, লাচিত বৰফুকনে নাও লৈ যুদ্ধক্ষেত্ৰত উপস্থিত হৈছিল আৰু আহোম সৈন্যক উৎসাহিত কৰি মোগলসকলৰ বিৰুদ্ধে যুদ্ধ কৰিবলৈ উৎসাহিত কৰিছিল। সেই যুদ্ধত আহোম নৌবাহিনীয়ে মোগল বাহিনীক সম্পূৰ্ণৰূপে ধ্বংস কৰিছিল।

লাচিত বৰফুকনৰ বীৰত্ব আৰু দেশপ্ৰেমক সন্মান জনাই ভাৰত চৰকাৰে প্ৰতি বছৰ ২৪ নৱেম্বৰত “লাচিত দিৱস” পালন কৰে। লগতে, ভাৰতীয় নৌসেনাৰ এখন যুদ্ধজাহাজৰ নাম “আইএনএছ লাচিত” ৰখা হৈছে। তেওঁৰ সন্মানত অসম চৰকাৰে “লাচিত বৰফুকন স্বৰ্ণ পদক” স্থাপন কৰিছে, যি অসমৰ সৰ্বোচ্চ অসামৰিক সন্মান।

আহোম সংস্কৃতি আৰু স্থাপত্য অৱদান

আহোম ৰাজবংশৰ ৬০০ বছৰীয়া শাসনকালত অসমীয়া সংস্কৃতি আৰু স্থাপত্যত অমূল্য অৱদান আগবঢ়াইছিল। আহোমসকলে স্থানীয় পৰম্পৰা আৰু সংস্কৃতিৰ সৈতে নিজৰ তাই-আহোম সংস্কৃতিৰ সমন্বয় সাধন কৰি এক অনন্য সামাজিক আৰু সাংস্কৃতিক পৰিৱেশ সৃষ্টি কৰিছিল।

সাংস্কৃতিক অৱদান

আহোম ৰাজবংশৰ প্ৰধান সাংস্কৃতিক অৱদানসমূহ হ’ল:

• ভাষা আৰু সাহিত্য: আহোমসকলে তাই-আহোম ভাষা ব্যৱহাৰ কৰিছিল আৰু লগতে অসমীয়া ভাষাক ৰাজকীয় ভাষা হিচাপে গ্ৰহণ কৰিছিল। তেওঁলোকৰ শাসনকালত বুৰঞ্জী (ইতিহাস) লিখাৰ পৰম্পৰা আৰম্ভ হয়, যিয়ে অসমীয়া সাহিত্যক ঋদ্ধ কৰিছিল।
• উৎসৱ আৰু অনুষ্ঠান: মে-দাম-মে-ফি (পূৰ্বপুৰুষ পূজা) হৈছে আহোম সম্প্ৰদায়ৰ এক প্ৰধান উৎসৱ, যিটো প্ৰতি বছৰ ৩১ জানুৱাৰীত পালন কৰা হয়। ইয়াৰ উপৰিও, বিহু উৎসৱও আহোম শাসনকালত ৰাজকীয় সমৰ্থন লাভ কৰিছিল।
• ধৰ্ম আৰু আধ্যাত্মিকতা: আহোমসকলে প্ৰাৰম্ভিক পৰ্যায়ত তেওঁলোকৰ নিজা ধৰ্ম পালন কৰিছিল, কিন্তু পৰৱৰ্তী সময়ত হিন্দু ধৰ্মক আদৰি লৈছিল। আহোম ৰজাসকলে বিভিন্ন ধৰ্মীয় সম্প্ৰদায়ৰ মাজত সহাৱস্থান আৰু সহিষ্ণুতা প্ৰচাৰ কৰিছিল।
• শিল্প আৰু হস্তশিল্প: আহোম যুগত বস্ত্ৰ শিল্প, মৃৎশিল্প, কাঠৰ শিল্প, ধাতু শিল্প আদি বিকশিত হৈছিল। বিশেষকৈ মুগা আৰু পাট, যিবোৰে বৰ্তমানো অসমৰ সাংস্কৃতিক পৰিচয় দাঙি ধৰে।

স্থাপত্য অৱদান

আহোম স্থাপত্য শৈলী এক অনন্য মিশ্ৰণ ঘটিছিল তাই-আহোম, হিন্দু আৰু স্থানীয় স্থাপত্য শৈলীৰ। ইয়াৰ বিশিষ্ট বৈশিষ্ট্যসমূহ আছিল ইটা, শিল, কাঠ, আৰু ধাতুৰ মিশ্ৰণ ব্যৱহাৰ কৰি তৈয়াৰ কৰা স্থাপত্যসমূহ। আহোম ৰাজবংশৰ প্ৰধান স্থাপত্য নিদৰ্শনসমূহ হৈছে:

ৰং ঘৰ

১৭৪৪ চনত নিৰ্মিত, এশিয়াৰ প্ৰথম এম্ফিথিয়েটাৰ, শিৱসাগৰ

তলাতল ঘৰ

আহোম ৰাজ প্ৰাসাদ, শিৱসাগৰ

শিৱ দোল

শিৱসাগৰত অৱস্থিত হিন্দু মন্দিৰ

১. ৰং ঘৰ: ১৭৪৪ চনত ৰজা প্ৰমত্ত সিংহই নিৰ্মাণ কৰা এশিয়াৰ প্ৰথম এম্ফিথিয়েটাৰ, যিটো শিৱসাগৰত অৱস্থিত। ৰাজকীয় বিনোদনৰ বাবে ব্যৱহাৰ কৰা এই অষ্টভুজাকৃতি দুমহলীয়া ভৱনটো আহোম স্থাপত্যৰ এক অনুপম নিদৰ্শন।

২. তলাতল ঘৰ: সৰ্বাধিক বিখ্যাত আহোম প্ৰাসাদ। ইয়াত ভূগৰ্ভস্থ সুৰংগ আৰু গুপ্ত কোঠাৰ ব্যৱস্থা আছিল, যিবোৰ ৰজাৰ সুৰক্ষাৰ বাবে ব্যৱহাৰ কৰা হৈছিল। ইয়াৰ সাত মহলা আছিল, যাৰ চাৰিটা মাটিৰ তলত আৰু তিনিটা মাটিৰ ওপৰত আছিল।

৩. কৰেঙ ঘৰ: ৰজা ৰাজেশ্বৰ সিংহই নিৰ্মাণ কৰা এই প্ৰাসাদটো ৰাণীসকলৰ বাসস্থান আছিল। ইয়াত আহোম কাল্পনিক আৰু হিন্দু স্থাপত্য শৈলীৰ মিশ্ৰণ দেখা যায়।

৪. শিৱসাগৰৰ মন্দিৰসমূহ: শিৱদোল, বিষ্ণুদোল আৰু দেউলদোল আদি মন্দিৰ আহোম ৰজাসকলৰ হিন্দু ধৰ্মপ্ৰীতিৰ পৰিচয় দিয়ে আৰু আহোম-হিন্দু স্থাপত্যৰ এক সমন্বিত ৰূপ।

৫. ম’ইদাম: আহোম ৰজা আৰু ৰাণীসকলৰ সমাধিস্থল, যিবোৰ পাহাৰৰ আকৃতিৰ আছিল। এয়া আহোম পূৰ্বপুৰুষ পূজাৰ এক গুৰুত্বপূৰ্ণ অংশ। ইয়াৰ স্থাপত্য ডিজাইনে আহোমসকলৰ অনন্য স্থাপত্য শৈলীৰ পৰিচয় দিয়ে। ২০২৩ চনত “ম’ইদাম – আহোম ৰাজবংশৰ ম’ইদাম-সমাধি ব্যৱস্থা” ক ইউনেস্কোৰ বিশ্ব ঐতিহ্য স্থানৰ তালিকাত অন্তৰ্ভুক্ত কৰা হৈছে।

আহোম ৰাজবংশৰ পতন

আহোম ৰাজবংশৰ ৬০০ বছৰীয়া গৌৰৱময় শাসনকাল ১৮২৬ চনত ইয়াণ্ডাবু সন্ধিৰ পিছত সমাপ্ত হয়। এই ৰাজবংশৰ পতনৰ বাবে কেইবাটাও কাৰণ দায়ী আছিল:

• অভ্যন্তৰীণ কলহ: ১৮০০ চনৰ আগ-পাছত আহোম ৰাজবংশত অভ্যন্তৰীণ ৰাজনৈতিক বিবাদ আৰু সিংহাসন দখলৰ প্ৰতিযোগিতা বৃদ্ধি পায়, যাৰ ফলত ৰাজবংশ দুৰ্বল হৈ পৰে।
• মোৱামৰীয়া বিদ্ৰোহ: ১৭৬৯ চনত আৰম্ভ হোৱা মোৱামৰীয়া বিদ্ৰোহে আহোম শাসনক দুৰ্বল কৰি তোলে।
• বাৰ্মিজ আক্ৰমণ: ১৮১৭ আৰু ১৮২৬ চনৰ মাজত বাৰ্মিজসকলে অসম আক্ৰমণ কৰে, যাৰ ফলত বহু ধ্বংসযজ্ঞ সংঘটিত হয়।
• ব্ৰিটিছ ঔপনিৱেশিক শক্তিৰ আগমন: বাৰ্মিজ যুদ্ধৰ পিছত ১৮২৬ চনত ইয়াণ্ডাবু সন্ধিৰ জৰিয়তে ব্ৰিটিছসকলে অসম দখল কৰে।

১৮২৬ চনত আহোম ৰাজবংশৰ পতন ঘটিলেও, আহোমসকলৰ সাংস্কৃতিক আৰু ঐতিহাসিক প্ৰভাৱ অসমত আজিও অনুভৱ কৰা যায়। তেওঁলোকৰ সামৰিক কৌশল, প্ৰশাসনিক ব্যৱস্থা, আৰু সাংস্কৃতিক অৱদানে অসমৰ পৰিচয় গঢ় দিয়াত গুৰুত্বপূৰ্ণ ভূমিকা পালন কৰিছে।

আহোম ৰাজবংশৰ সময়ৰেখা

UPSC/APSC পৰীক্ষাৰ প্ৰশ্নসমূহ

উপসংহাৰ

আহোম ৰাজবংশে ৬০০ বছৰ ধৰি অসমৰ ইতিহাস, সংস্কৃতি, আৰু পৰিচয়ত এক অভূতপূৰ্ব প্ৰভাৱ বিস্তাৰ কৰিছে। তেওঁলোকৰ সামৰিক প্ৰতিভা, প্ৰশাসনিক দক্ষতা, আৰু সাংস্কৃতিক অৱদানে অসমক এক অনন্য পৰিচয় প্ৰদান কৰিছে। মোগল সাম্ৰাজ্যৰ বিৰুদ্ধে তেওঁলোকৰ দীৰ্ঘস্থায়ী আৰু সফল প্ৰতিৰোধে দেশপ্ৰেম আৰু সাহসিকতাৰ এক উজ্জ্বল উদাহৰণ দাঙি ধৰিছে।

লাচিত বৰফুকনৰ দৰে বীৰসকলৰ সাহস আৰু দেশপ্ৰেমে আজিও ভাৰতীয় জনসাধাৰণক অনুপ্ৰাণিত কৰি আহিছে। আহোম ৰাজবংশৰ এই গৌৰৱময় ইতিহাস আমাৰ সাংস্কৃতিক ঐতিহ্য আৰু ৰাষ্ট্ৰীয় পৰিচয়ৰ এক অবিচ্ছেদ্য অংশ হৈ ৰ’ব।

আজিও শিৱসাগৰত বিদ্যমান থকা ৰং ঘৰ, তলাতল ঘৰ, মন্দিৰ, আৰু ম’ইদামসমূহে আহোম ৰাজবংশৰ গৌৰৱময় অতীতৰ সাক্ষী হিচাপে থিয় হৈ আছে। ২০২৩ চনত আহোম ম’ইদামসমূহক ইউনেস্কোৰ বিশ্ব ঐতিহ্য স্থানৰ তালিকাত অন্তৰ্ভুক্ত কৰাটোৱে আহোম সভ্যতাৰ ঐতিহাসিক আৰু সাংস্কৃতিক গুৰুত্বক আন্তৰ্জাতিক স্তৰত স্বীকৃতি প্ৰদান কৰিছে।

সম্পৰ্কিত লেখাসমূহ

লাচিত বৰফুকন: আহোম বীৰৰ জীৱনী

লাচিত বৰফুকনৰ জীৱন আৰু শৰাইঘাট যুদ্ধত তেওঁৰ বীৰত্বৰ বিষয়ে বিতংভাৱে জানক।

আহোম স্থাপত্যৰ বিস্ময়

আহোম ৰাজবংশৰ অনন্য স্থাপত্য শৈলী আৰু প্ৰধান স্থাপত্য নিদৰ্শনসমূহৰ বিষয়ে জানক।

অসমৰ পৰম্পৰাগত উৎসৱসমূহ

মে-দাম-মে-ফি আৰু অন্যান্য আহোম উৎসৱৰ পৰম্পৰা আৰু গুৰুত্বৰ বিষয়ে জানক।